ابوالفضل هدیه خدا

پنجشنبه شب عمو علی اینها دوست بابا یعنی پدر بهنود خونمون شام دعوت بودن شما هم کلی ذوق کردی و بازی میکردی تا ساعت یک و نیم شد شما خوابت گرفته بود من هم حواسم بود که خوابت میاد بعد با صدای بلند گفتی شما باید برید دیگه عمو علی گفت چی دوباره گفتی میگم شما باید برید اینجا دیگه تمام شد منظورت این بود که مهمانی تمام شده وای نمیدونستم بخندم یا خجالت بکشم اونها که حسابی خندیدن شانس آوردیم که باشون تعارف نداشتیم وگرنه خیلی بد میشد خلاصه بنده خدا ها رفتن موقع خواب بهت گفتم پسرم کار بدی کردی مهمانها رو بیرون کردی گفتی من که بیرونشون نکردم گفتم آخه مامان تو خوابت میاد برو بخواب نه اینکه مهمان رو بیرون کنی باز هم بت تعجب نگام میکردی که من کی بیرون کردم ...

آره پریشب بعد از کلی خوندن کتاب و خوابوندنت تو تختت ساعت یک و نیم یعنی فقط یک ساعت بعد از خوابیدنت در حالی که خودم هنوز خوابم نبرده بود و داشتم کتاب میخوندم شما بدو بدو اومدی تو اتاق ما و گفتی مامان چراغ خواب رو خاموش کن آره دیگه رکورد شکوندی ٥ صبح ٦ صبح ٨ صبح نه دیگه یک ونیم چند شب پیش هم یه گربه یه گاو و پلنگ صورتی رو خوابوندی تو تختت گفتم مامان جان دیگه جای خودت نیست پس تو کجا میخوابی گفتی باید یه فکری بکنم و قیافه فکر کردن به خودت گرفتی گفتم خوب حالا چه فکری کردی گفتی من میام تو تخت شما  خلاصه با کلی صحبت من و بابا شمارو متقاعد کردیم که اینها جاشون تو تخت شما نیست ...

پارسال مجتمع فجر دعوت شدیم شما میگو خوردی و کارت به بیمارستان کشید گفتیم حتما خراب بوده دیگه اسم میگو که میومد میگفتی من نمیخورم و تعریف میکردی که چه اتفاقی برات افتاده ما هم خیلی وقت بود که میگو نخورده بودیم باباجون گفت برم بخرم روز پنجشنبه واسه ناهار پلو میگو درست کن شما هم با باباجون رفتی و توی راه حسابی باباجون باهات صحبت کرده بود که میگو چه مزایایی داره و اوندفعه حتما میگوش خراب بوده و خلاصه وقتی اومدی خونه باباجون گفت که پسرم امروز قول داده میگو بخوره من هم یه پلو خوشمزه درست کردم و شما هم حسابی خوردی من هم نامردی نکردم تو هر قاشق یه میگو میچپوندم که بخوری خلاصه عصر شد عصرونه پسته خوردی و رفتیم کیانپارس بازار رضا تا از ماشین پیاده شدیم...

در ستاره بارانِ میلادت میان احساس من تا حضور تو حُبابی است از جنس هیچ از دستان من تا لمس نگاه تو آسمانی است به بلندای عشق جشن میلادت را به پرواز می روم دراین خانگی ترین آسمانِ بی انتها آسمانی که نه برای من نه برای تو که تنها برای “ما” آبیست   پسرم 3 سالگیت مبارک  عشق مامان بهترین ها رو برات آرزو میکنم   25 مرداد 92 جشن سه سالگیت رو گرفتیم عمه نازی اینها مادربزرگ زن عمو مریم وکسری بودن که با اومدنشون خیلی خوشحالمون کردن از دوستهات هم محمد متین بیتا و امیر رضا اومدن امسال تولد رو تو اتاق خودت گرفتیم و همونجا رو برات تزیین کردیم خیلی خوش گذشت رقصیدی...

معمولا من و باباجون با هم  نماز  میخونیم و شما هم با جانماز کوچیکت مارو همراهی میکنی  تو ماه رمضان یه شب وقتی داشتیم من و بابا نماز میخوندیم شما دویدی رفتی جانمازت رو آوردی و رو به ما یعنی درست پشت به قبله ایستادی به نماز من که مرده بودم از خنده وسط نماز هم که همیشه تشنه میشی و نماز رو رها کرده و میری واسه اب خوردن چند شب پیش رفتیم پارک شما رفتی ترامپولین و حسابی بپر بپر کردی یه بابایی بچه اش رو آورده بود و هر کاری میکرد بچه حاضر نبو بره داخل و بازی کنه باباهه  تو رو نشون بچه اش داد و گفت  ببین این کوچولو چجوری بازی میکنه بعد بهت گفت بیا این نی نی رو هم ببر با خودت تو هم گفتی آخه من خودم کوچیکم چجوری این رو با خودم...

امروز نشستیم با هم کاردستی درست کنیم شما یاد گرفتی که چطور از قیچی استفاده کنی و با هم یه ماشین عروس درست کردیم خیلی خوش گذشت دیگه ولکنم نبودی  و میگفتی مامان نرو همش بازی کنیم قبلش هم کلی با هم پازل کار کردیم پازل کار کردنت خیلی بهتر شده واسه اینکه بذاری به کارهام برسم مجبور شدم کارتون پو  واست بزارم و همراه با اون هم یه ظرف میوه که نوش جان کنی فدات   ...

شیرین زبونم دیروز بهت گفتم مامان با عشقت چه کنم در کمال ناباوری بهم گفتی زندگی کن من و بابا کلی خندیدیدم دوباره بعد از کمی گفتم مامان با عشقت چه کنم فکر کردم حتما جواب قبلی رو میدی ولی گفتی عشق کن الهی فدات بشم با این زبونت الان هم باباجون اومد صدای خنده و شادیتون گوشم رو کر کرد دوتایی رفتید رو تخت مامان بابا و حسابی مشغول شیطنت هستید فداتون بشم

وای باورم نمیشه چندروز پیش من و بابا خواستیم خربزه بخوریم شما گفتی من خرگوزه نمیخوام اینقدر خندیدم آخه میدونی من هم بچه بودم دقیقا یادمه که به خربزه میگفتم خرگوزه(البته ببخشید بی ادبیه)  

عشق من پسرم من با این زبون شیرینت چه کنم دیروز بردمت حمام وقتی حمام تمام شد داشتم خشکت میکردم که لبهام رو بوسیدی و خیلی جدی گفتی مامان میدونی چقدر دوست دارم وای که از شوق به عرش رسیدم نمیدونستم که بهت چی بگم فقط با تمام وجود بغلت کردم و گفتم عزیزم من هم دوست دارم   آرزویم این است نتراود اشک در چشم تو هرگز - مگر ازشوق زیاد نرود لبخند ازعمق نگاهت هرگز و به اندازه هر روز تو عاشق باشی عاشق آنکه تو را می خواهد و به لبخند تو از خویش رها می گردد و تو را دوست بدارد به همان اندازه که دلت می خواهد... ...