مهاجرت

 پسرم مدتهاست که خاطراتت رو ننوشتم تو این مدت زندگیمون دچار تغییر و تحولات زیادی شده  تابستان گذشته بابا که سالها بود دنبال انتقالی بود خیلی جدی تر موضوع رو پیگیری کرد و تونست قولهایی بگیره و فکر میکرد که به زودی انتقالیش درسته میشه مامان هم دقیقه نود درخواست انتقالی داد درحالیکه اصلا تصورش رو نمیکردیم که با انتقالی موافقت کنن و شهریور ماه بود که جواب دادن که با انتقالی مامان به شهرستان رباط کریم موافقت شد خلاصه اینکه با سرعت دنبال خونه گشتیم و به دنبال مدرسه خوب برای شما که متاسفانه ثبت نام تمام شده بود و به سختی تونستیم تو یک مدرسه دولتی نزدیک خونه البته با یک معلم خوب ثبت نامت کنیم الهی بمیرم برات که از مدرسه ات و دوستای خوبت جدات کردیم به قول بابا فقط و فقط به خاطر خودت بود که در آینده بفهمی که برای پیشرفت تو این سختیها رو به جون خریدیم من که تو راه اهواز به تهران برای اسباب کشی فقط گریه میکردم مامانی بابایی چه حالی داشتن  بگذریم تو که اوایل خیلی برات سخت بود میگفتی از این خونه بدم میاد از تهران بدم میاد از این مدرسه بدم میاد منم فقط کارم غصه خوردن بود دچار تیک عصبی شدی یه مدت مدام مریض میشدی خلاصه روزهای خیلی سختی بود که یادآوریش ناراحتم میکنه و از همه بدتر اینکه کار بابا هنوز هم درست نشده و هر هفته به ناچار با پرواز آخر هفته به تهران میاد و شنبه صبح زود به اهواز برمیگرده منم که بهم پست معاونت دادن و مجبورم هرروز به مدرسه در رباط کریم بروم شما هم که 12ونیم خونه میرسی خونه خاله فروغ میری تا ساعت 3 که بیام دنبالت نبود بابا خیلی خیلی برامون سخته گرچه وقتی میاد سعی میکنه همه جوره جبران کنه و به تو خیلی خوش بگذره الان 23 بهمن هست شما باسواد شدی به راحتی شبها برای خودت کتاب میخونی و مامان و بابا لذت میبرن کارنامه هم که عالی بود پسر قشنگم  همیشه میگی من تهرانی نیستم عشق این رو داری که کی بریم آبادان و کنزالمال