دنیایی پر از آشوب

تابستان هم گذشت چه روزهای خوبی من و تو با هم
داشتیم صبح بیدار میشدیم و با هم یه صبحانه مفصل 
می خوردیم که شاید خوردنش یکساعتی طول میکشید  خیلی مزه میداد بعد هم شما مشغول بازی و من هم
کاره خونه و بازی با شما چه لذت بخش بود و بعد خوابوندن شما و انتظار برای اومدن بابا جون دیگه مهر از راه رسید و باید برم مدرسه و پسر گلم رو بسپارم دست مامانی بابایی  از چند روز قبل شروع کردم به آماده کردن ذهنی شما یه روز صبح بهم گفتی مامان تو دنیای منی درواقع حرفهای خودم رو تحویلم میدی کلی ذوق کردم و بعداز ظهر همون روز گفتم پسرم تو دنیای منی گفتی آره مامان وقتی میری مدرسه دنیای من آشوب میشه نمیدونستم گریه کنم یا خوشحال باشم که اینقدر قشنگ حرف میزنی هرچی گفتم این حرف رو از کجا یاد گرفتی بهم نگفتی الهی من فدای  دنیای  تو بشم من چکار کنم که باعث نگرانی تو شدم من رو ببخش